பல வயலின் கதறுவதை பின்னிரவில் கேட்கும்போது கண்ணீர் அரும்புவதை தடுக்க இயலாது.
வடக்கா, தெற்கா,
கிழக்கா, மேற்கா,
எந்த திசை போன புள்ள
என் நெஞ்சுக் கூடுத் தாங்கவில்ல.
இறைத் தேடிப் போன பறவை நீ
இன்னும் கூடு வந்து சேரலையே.
என் இருவிழி கரையுதடி
சொன்னாலும் கேட்கலையே..,
(வடக்கா...,)
நீ முகம் பார்க்கும் கண்ணாடில
நெத்திப் பொட்டு இருக்கு,
நீ குளிச்ச இடத்துலதான்
மஞ்சள் துண்டு கெடக்கு.
நீ விட்டத்துல சொருகிவச்ச
கோழி றெக்க இருக்குதடி,
நீ சிக்கெடுத்து போட்ட முடி
காலை சுத்தி கெடக்குதடி
என்னை சுத்தி எல்லாமே
உன்பேரத்தான் சொல்ல,
என்னை ஒத்தையில விட்டுப்புட்டா
நான் எங்க செல்ல?? நான் எங்க செல்ல?
(வடக்கா? ...)
நீ விரல் நீட்டி கொஞ்சம் பேசையில
வான வில்லும் உதிக்கும்..,
நீ நடந்த தடத்துலதான்
சொர்க்கவாசல் திறக்கும்..,
நீ எந்த திக்கு தெரியாமல்
துன்பப்பட்டு எரிஞ்சுப்புட்டேன்
இந்த பாவத்த தீர்த்துடத்தான்
எந்த ஆத்துலக் குளிக்கப் போவ
நான் அழுதக் கண்ணீரில்
நாளுக் காணி நிலம்
நிறைஞ்சிடுமே
உழுது விதைச்சாலும்
முப்போகம் விளஞ்சிடுமே
நல் முப்போகம் விளஞ்சுடுமே
(வடக்கா?...)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக